Görevliler, başkalarının İsa Mesih’e yaklaşmasına yardımcı olmak için normal hayatlarını iki yıla kadar bir kenara bırakan gönüllülerdir. Bir göreve gitmeden önce onlar öğrenciler, çalışanlar, sporcular, kitap kurtları, müzisyenlerdi ve işte, şimdi anlıyorsunuz. Hizmetlerinin ardından üniversiteyi bitirmek, çalışmak, birisiyle çıkmak ve evlenmek için evlerine dönecekler ve oldukça normal bir hayat yaşayacaklar.

Dünyanın her yerinden gelirler. Görevlilerin bir ülkede hizmet etmesi ve kendi dillerinden başka bir dil konuşması alışılmadık bir durum değildir. Görevliler genç yetişkinler olarak ya da emekli olduklarında bekar ya da çift olarak hizmet ederler. Yaşları ne olursa olsun motivasyonları samimidir; İsa’nın Havarilerine öğrettiği şeyi yapmak üzere bir süreliğine evlerini ve ailelerini terk ederler: “Dünyanın her yanına gidin, Müjde’yi bütün yaratılışa duyurun” (Markos 16:15).

Hayır. İsa Mesih’in sevindirici haberi herkes içindir. O, herkesi “parasız ve bedelsiz” Kendisi’ne gelmeye davet ediyor (Yeşaya 55:1). Görevliler aslında sizi görmek için para öderler, bir göreve gelmenin masraflarını kendileri karşılarlar. Yerel Kilise liderlerine ve sınıf eğitmenlerine de ücret ödenmez.

Kilise ibadet saatleri topluluktan topluluğa değişiklik gösterir. Fakat, herkes için tek bir ana ibadet törenin ve ardından çocuklar, gençler ve yetişkinler için derslerin olabileceğine her zaman güvenebilirsiniz.

Herkese yönelik ibadete “Rab’bin sofrası toplantısı” denir. Bu toplantı, her hafta topluluğun farklı üyeleri tarafından sunulan ilahilerden, dualardan ve vaazlardan (veya “konuşmalardan”) oluşur. Fakat, toplantının en önemli kısmı, Kurtarıcı’yı anmak için (Komünyona benzeyen) Rab’bin sofrasını yaptığımız zamandır.